Polichlorek winylu (PCV) stał się najpopularniejszym materiałem, z którego produkuje się obecnie okna w Polsce. Tzw. kraje wysokorozwinięte odchodzą jednak od tego rodzaju technologii. Greenpeace rozpoczęło nawet w tej sprawie interwencje, ponieważ polichlorek winylu zawierający w czystej postaci około 50% chloru, pośrednio wpływa na powstawanie dziury ozonowej. Przetwarzanie twardego PCV wymaga użycia dodatkowo różnego rodzaju stabilizatorów i plastyfikatorów, jak na przykład groźnych związków baru, kadmu i ich kompozycji z ołowiem. Plastyfikatory (najczęściej ftalany) są mniej toksyczne, jednakże stanową ponad połowę wagi finalnego wyrobu. Przy zwykłym użytkowaniu okien toksyczne substancje odstają się do atmosfery w wolnym tempie. Jednakże w razie pożaru, lub w trakcie utylizacji w spalarni sprawa nie wygląda najlepiej.

PCV to typowy elastomer - mięknie już w temperaturze 70 stopni Celsjusza i odkształca się, w końcu topi. W temperaturze ok. 200 stopni Celsjusza wydzielają się duże ilości chlorowodoru. Tylko z jednego kilograma profilu okiennego może wydzielić się 300 litrów tego gazu, który podrażnia i parzy zwłaszcza górne drogi oddechowe. Te fakty są podstawą zakazu prawnego, obowiązującego w Kanadzie, Austrii i kilku landach niemieckich, o niestosowaniu okien z PCV w budynkach użyteczności publicznej.

Trwałość okien z PCV została już określona jako wysoka, jednakże z upływem lat oznacza to wzrost tego rodzaju odpadów i konieczność ich utylizacji, która powoduje uwolnienie się do atmosfery toksycznych gazów, dioksyn, furanów czy w końcu metali będących składnikami stabilizatorów.

Na rynku istnieje około 500 firm oferujących okna różnych rodzajów. Dla tego warto się zastanowić, jeśli myślimy o przyszłych pokoleniach, czy nie warto przypadkiem wziąć pod uwagę względów ekologicznych wybierając rodzaj tworzywa, z którego zakupujemy okna. Pamiętając, że okno jest inwestycją na wiele lat, warto wiedzieć, które technologie zaczynają powoli być wycofywane z rynku.